تو فارغی و به افسوس می رود ایام

شب را در خیابان ماندم.. صبح که شد آمدم برای صبحانه.. و بعد پیاده آمدم تا خانه. باد خنکی می وزید. هیچ حال خوشی نداشتم.

کاش میشد به میراث این سال های رفته بر ما استناد نکرد..همین.

.. .