ادامه دارد .. .

دی شب برای مدت کوتاهی با یک فیلم نامه نویس انگلیسی شام می خوردم. پیرمرد خشن اما خوش سلیقه ای بود انگار.. با هم در مورد سارتر و پروست حرف زدیم.. زیاد.. قرار بود یک سخنرانی در موردشان بکند .. اواخر بحث در مورد فیلم "جدایی" از من پرسید .. و قبل از آنکه من چیزی بگویم.. گفت: " زیاد به ات بر نخوره. اما با اینکه فیلم بدی نبود اما در ژانر اسکار و در کلاس جهانی نبود.. اما بد نبود که به ش جایزه بدهند.. مردم دنیا بدانند که ایران به اندازه ی کافی بدبخت هست که به ش حمله نکنند دیگر. . . " ..  ماندم چه بگویم. لبخند زدم. از آن لبخند های تلخ ِ تلخ.