خمینی ای امام

ما به خمینی مدیونیم... اسلام بدون خمینی در سطح جامعه ی ما اسلام خالی از روح و "به درد نخور" بود. اسلامی بود که می شد با آن نماز خواند و همزمان هزار جور فسق و فجور دیگر هم داشت. اسلامی بود که تحقیر می شد.. و البته شایسته ی تحقیر شدن هم بود.. اسلامی بود که به درد پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم نمی خورد!.. به درد طاقچه می خورد.. 

.

.

فکرش را بکنی می بینی که چه قدر از خود گذشتگی می خواست که یک مرجع تقلید این همه زحمت و مشقت را به خودش بدهد و در سن هفتاد و هشت سالگی که در مراتب عرفانی علما اوج رسیده گی به روح و پیوست به خداست بیاید و فداکاری کند و وقت عزیزش را برای من و تو صرف کند و ما را از جهل مرکب و محزون آن روزها آزاد کند.. 

.

.

تو مقایسه کن این چهره های آدم ها را.. قبل و بعد انقلاب.. آن ها که به حرمت خمینی.. به مدد نفس خمینی یک باره متحول شدند.. دست شان آمد که دنیا چه خبر است.. که خوش گذشتن و گشتن نیست.. که گذاشتن و برگشتن است.. تو ببین این آدم ها را .. چه طور به عشق خمینی .. یک شبه این طور شدند.. خمینی ما را زنده کرد...

خمینی ما را خیلی دوست داشت. برای همین بود که محبت اش را در دل ما برای همیشه گذاشت.. چه بود آن شعر .. محبت تو که آغشته شد به هستی من ... بهانه بود برای خدا پرستی من... 

اللهم الحقنی بالشهداء و الصدیقین و الخمینی

http://www.youtube.com/watch?v=BlQDR9sVMvQ