س

ظلّک محجوب بک، فکیف یدرک النور الذی یظهره، و هو محبوس فی ظلمة کونه

سایه‌ی تو حجاب تو ست. پس چگونه می‌شود که سایه‌ی تو نوری را درک کند که آن سایه را آشکار می‌سازد. در حالی که آن سایه در تاریکی خود زندانی ست.. 

اندوه‌های زندانی...ابن عربی

--
بعد التحریر:  ابن عربی می‌خواهد بگوید که نفس تو حجابی‌ست بر نور حق. و تو ممکن نیست که آن حضور محض را درک کنی وقتی عمرت را محدود کرده‌ای به اینکه تنها در پی برآوردن خواهش‌های نفسانی‌ات باشی... این تعبیر قرابت عجیبی دارد با تفسیری که ملا احمد نراقی در معراج السعادة از آیهٔ ۵۳ سورهٔ فصلت می‌دهد.. 

س

اللهم ما بنا من نعمه فمنک

.

.

--

در یکی از همین جلسات بود که پیرمرد حدیثی برایم خواند که "عقل" چیزی است که با آن خدای رحمن ستایش شود. خدایا.. آن که شکست خورد را. آن که گسست را. آن که برگشت خود را. عاقل نمی‌خوانند. من با جنون تو را می‌خوانم اما..

.

شب‌ام تمام شد خدا.. من در صبح حادثه بازگشت می‌کنم به سوی تو. من از سیطره‌ی غم به تو پناه آوردم. من از طوفان دلتنگی‌ها. من از شانه‌ی شوالیه‌ها. من از قهرمانی‌ها. از داستان‌های بسیار و طولانی. گذشتم تا به اینجا برسد روزه‌گار. من پشیمانم خدا. من تو را به آواز آن مرد بادیه‌نشین که همان تنها نوایی که بلد بود را این بار برای تو می‌خواند فقط. من تو را نه دیگر به آواز بلند و نه به نجوا که به دعای آن بنده‌ی خیلی معمولی. به دعای او که فقط به دعایش امیدوار است می‌خوانم. خدایا بگیرم اما مرا از خودت نگیر. لک العتبی حتی ترضی. این دعای روزهای غربت‌‌های وطنی ام است دیگر.

.

شب ام تمام شد خدا و من تو را به صبح بازگشت‌کننده‌ها می‌خوانم. تو که غربت تاریکی‌ها را در بازگشت سحر تمام می‌کنی. تو که پنهان می‌کنی زیبایی را در زیر لایه‌های عجیب شکست و گسست و برگشت. تو که پنهان می‌کنی به زیبایی. تو که زیبا می‌کنی به پنهانی. یا جمیل الستر... 

س

شکست خورده ایم و باد، از هر سو که بوزد مخالف است با ما..

س

ده بود آن ، نه دل که اندر وی
گاو و خر بینی و ضیاع و عقار

.

.

آن دلى که انسان در آن عشق اتومبیل فلان‌جور دارد، آن دل نیست، گاراژ است! بنگاه معاملاتى است! آن دلى که همه‌اش در آن میل جنسى موج مى‌زند، دیگر دل نیست، آن عشرتخانه است. شاعر، آن زمان که ضیاع و عقار و زمین و ملک و گاو و خر در زندگى نقش داشته، از اینها نام برده و مى‌گوید دلى که اینها در آن باشد، آن‌جا طویله است! ده است! دل، نیست؛ 

دل جاى خداست؛ جاى نور است ... 

س

سعدیا دم درکش
ار دیوانه خوانندت

که عشق
گر چه از صاحبدلی خیزد
به شیدایی کشد
.
.

س

بعد از ظهر، ابراهیم از آخرین معجزه‌اش بر می گشت.. 
و سارا بعد از سال‌ها، دوباره دلش از آن آتش‌ها می خواست..
که هرگز سرد نمی شد..
و اسماعیل .. همچنان سر به تیغ رویای صادقه ی رسولی می باخت .. 

 

---
می‌دانی..آیه های زیادی از من گذشته است... و حالا شاید..روزهای آخر یک کتابم.. که گاه‌ جوان‌های رواق دست‌شان می‌گیرند.. و تکرارش می‌کنند.. که چه درد را خوب تحمل می کرده ست. بعد هم می شوم قهرمان داستان های دیگران با اینکه در داستان خودم تمام شده ام. تمام می شوی و روزگار می گذرد. مثل همیشه ی خدا. که این نیز می گذرد امّا .. خون به دل می کند و می گذرد..

س

فقط اندوه می‌گیرد سراغی از غریبی‌مان

همان که یار مان بوده کماکان یار مان مانده 

.

.

س

انقلاب بیش از هرچیز برای ما یک امتحان الهی و یک آزمایش تاریخی و اجتماعی است و در جریان آن امتحان باید رنج، محرومیت، مصایب و ناملایمات را با آغوش باز بپذیریم و در برابر آشوبها و فتنه‌ها با خلوص و شهامت، محکم بایستیم و از طولانی شدن دوران امتحان و افزایش سختیها و ناملایمات نهراسیم، زیرا علاوه بر اینکه خود را از قید افکار شرک‌آلود و وابستگیها، پاک و خالص می‌کنیم، ریشه و نهال انقلابمان عمیق و استوارتر می‌شود و از انحراف و شکست مصون می‌ماند..

شهید عزیز محمد جهان آرا

س

"کاش مثل کارتون‌ها گوشه‌ی چشم ِ آدم‌های بدجنس برق می‌زد .. "

س

ما این راه را ادامه می‌دهیم. ما موفق می‌شویم و شما خواهید دید. ما این پرچم را به دست صاحب پرچم خواهیم سپرد. انشاء الله.