در خورد فیل
مصطفی هم دانشگاهی شما بود... همسر مصطفی هم همین طور.. شما همه می شناسیدشان... اما ساکتید... حرفی نمی زنید.. می ترسید.. یک نفر مثل شما شهید شد.. چرا دیگر ایمیل نمی زنید.. بنویسید که ناراحتید.. بنویسید که خوشحال نیستید... چرا عین خیالتان نیست؟ چرا خفه خون گرفته اید نامردها؟ مصطفی برادر شما بود... همدرس شما بود... چرا شما که قرار بود برای ندا و ترانه بریزید بیرون و انتقام خون آن ها را از جمهوری اسلامی بگیرید برای مصطفی یک کلمه حرف هم نمی زنید؟
آقای سانفرانسیسکو. بالاترین. بی بی سی خائن فارسی. صدای ملعون آمریکا. پارازیت ها. پس فطرت ها.. بنویسید که کار خود جمهوری اسلامی بود. محکوم کنید اما شهادت مصطفی را. بگویید که از خشونت خوش تان نمی آید. بگویید که برای آزادی هزینه دارید می دهید. بگویید مصطفی اصلا از شما بود. همان هم قبول است ... چرا حرفی نمی زنید خب؟ چرا خفه خون گرفته اید نکبت ها. چرا ساکتید؟
.
خانم فیلادلفیا. خانم پنسیلوانیا. رذل ها. مصطفی هم دانشکده ای شما بود. شما می شناختیدش. گاهی دیده بودید در همان نمازخانه ی کنار پله های دانشکده نماز می خواند. شما چرا ساکتید؟ چرا ایمیل نمی زنید.. بگویید که از خشونت نفرت دارید.. چرا نمی نویسید که می جنگید تا برای آزادی جان بدهید؟ چرا یک لحظه آن لیوان مشروب تان را روی میز نمی گذارید تا مگر چیزی بنویسید باز. چرا خفه خون گرفته اید نکبت ها؟. حرفی بزنید.. بگویید مصطفی یکی از ما بود. بگویید که ناراحتید...
..
آقای فردوسی پور. تو چیزی بگو!!... تو که اس ام اس برنامه ی نودت ناموست است. تو که قربان صدقه ات می روند این اراذل. تو که داری از صداقت و عدالت دفاع می کنی. تو چرا ساکتی؟ حرفی بزن. بگو متاسفی. بگو در آن برنامه ی پربیننده ات. تو که به آب خوردن رادان هم مشکوکی. بنویس که خون مصطفی هم برایت مهم است. حرفی بزن. چرا ساکتی؟ چرا باز سیاست پیشه کردی. به چه دردت می خورت که قهرمان این مفت خورها باشی. تو چیزی بگو عادل... مصطفی هم دانشگاهی شما بود.. چرا ساکتی؟
.
آقای علی دایی... آقای گل جهان. آقای قهرمان ملی دوملیته. شما همان شبی که با استکان مشروب سپ بلاتر گپ می زدید مصطفی را زدند. شما همان روز که در مراسم گالا برای مسی رای می دادید و خوش و بش می کردید و برای جمهوری اسلامی آبرو می آوردید!!، خون مصطفی را ریختند. شما چرا ساکت بودید. چرا حرفی نزدید. چرا تحریم ها فقط به "مصطفی و ما" اثر می کند. چرا شما چیزی نمی گویید اصلا؟.. مصطفی برای دفاع از همین وطن سرش را داد.. شما که آن بخیه ی سرتان را بیست بار توی سر این ملت کوبیدید، چرا از سر دادن مصطفی چیزی نمی گویید... حرفی بزنید آقای دایی... مصطفی هم دانشگاهی شما بود.. چرا ساکتید؟
.
آقایان ِ اتاوا. تورنتو. لندن. نیو همشایر. بروید نمازتان را قضا کنید. دوست داشتنی که خون دادنی پشت اش نباشد لایق شیشکی است. بروید پز آیت الله منتظری تان را به مادر بزرگ تان بدهید. مصطفی بچه ی همان هیئتی بود که شما خیمه اش را روز عاشورا آتش زدید. مصطفی همان مسجدی نماز می خواند که شما می رفتید. آقای نیو همشایر. مصطفی هم رشته ای شما بود. شما حرفی بزنید. چرا ساکتید؟ بگویید کار جمهوری اسلامی ست باز. محکوم کنید جمهوری اسلامی را. ابراز تاسف کنید که یکی مثل شما که وطن اش را نفروخت را این طور کشتند. چرا حرفی نمی زنید.. چرا فیسبوکتان پر از گل و بلبل است؟
.
..
..
.
{...}
شریفی ها. لعنتی ها. آن روز که به شهیدان گمنام رحم نکردید.. دانستم که بی شرفید!! وقتی آن روز آن بی حرمتی ها را دیدم دانستم که شما شریفی نیستید. شریفی شرف دارد. شما همان نخبه اید.
..
نخبه های لعنتی بی ارزش. حرفی بزنید. مصطفی را زدند.
- ۹۰/۱۰/۲۲
محضر مبارک حضرت آیت الله العظمی امام خامنه ای (مدظلّه العالی)
سلام علیکم؛
سرخم می سلامت، شکند اگر سبویی
پیام سراسر شور، محبت و بصیرت افزای حضرت عالی در رابطه با شهادت سرباز صراط مستقیم ولایت،دانشمند جوان ایران اسلامی، مصطفای شما موجب تسلّی خاطر و آرامش قلبی خانواده و بستگان گردید.
اعتقاد راسخ داریم شجره ی طیبه ی انقلاب اسلامی، این یادگار حضرت امام (ره)، بار دیگر با تأسی به مکتب سید الشهداء علیهالسلام، یکی از ثمرات جاودان خود را تقدیم اسلام عزیز کرد.
مصطفای شهیدمان که تنها افتخار خویش را حرکت در سایهسار ولایت، بدون وابستگی به هیچ جریان و گرایشی، و عمل به تکلیف خود در جبهه های نبرد علمی می دانست، بدست ایادی استکبار جهانی به سردمداری آمریکا و صهیونیسم بین الملل به آرزوی دیرینه ی خود، فوز عظیم شهادت نایل گردید؛ لکن این دشمنان زبون و یزیدیان زمان بدانند که با شهادت رساندن مصطفی، از حنجر این خانواده ندایی جز «ما رأیت الا جمیلا» و از حلقوم ملت شریف ایران جز فریاد «یا لثارات الحسین» نخواهد شنید.
دشمنان عنود داخلی و خارجی ملت سرافراز ایران اسلامی بدانند که هر قطره خون مصطفای عزیز، هزاران جوان غیور و شهادت طلب در اقصی نقاط سرزمین های اسلامی می پروراند که آرامش را از اردوگاه استکبار و نظام سلطه خواهد ربود. «ما ننسخ من آیه او ننسها نأت بخیر منها او مثلها»
رهبرا ما پای بیعت نامه خویش را با خون فرزندمان امضاء کرده ایم و از شما مسئلت داریم در پیشگاه خداوند متعال و حضرت ولی عصر (ارواحنا له الفداء) شهادت دهید که ما ذره ای از پیمودن راه اعتلای مکتب اسلام عزیز کوتاه نخواهیم آمد و در پایان عرضه می داریم: «ربنا تقبل منا هذا القلیل»
خانواده شهید مصطفی احمدیروشن
یکشنبه 25 دیماه 1390