در خیابان ملل هیچ کس را دوست ندارم

 

از چند قدمی پشت پنجره

یارا .. بهشت .. صحبت ِ یاران هم‌دم است ..

.

.

شطحیات

" ای علی عابدینی.. ای بچه محل صمیمی .. استاد من .. آقای من .. چرا باز غیبت زد؟ کِی بودش؟ هشت سال پیش بود.. یا شاید ده سال پیش بود .. که یهو غیبت زد .. نمی‌دونم واسه چی.. وقتی هم باز اومدی .. خونوادت نبودن.. باز نمی دونم واسه چی.. همه دنیا رو گشتی پی‌شون .. نرسیدی به‌شون .. وقتی پیدات شد و برگشتی خونه، مونس ت تنهایی بود و انتظار.. "

این پنجره بی‌چشمات از پلک زدن خسته اس

باد از لای ِ درز پنجره میاد تو.. انگار که داره هق هق می‌کنه.. من دارم بر می‌گردم چند روز دیگه.. من راضی‌ام مثل همیشه دو یا سه روز قبل رفتن بیای باهم بحث کنیم.. و بعد من برم بیرون با بغض.. و روی پل قدم بزنم.. و نصفه شب بیام خونه. و تو بیدار نشسته باشی.. و در رو برام باز کنی.. تو اتاق همه چیز سر جاشه انگار .. توی خونه هم تقریبا همین طور.. ولی واقعا جات خالیه. کجایی آخه؟

دیدار در وقت اضافه

من نمیدانم که من اهل چه ام..

یا کجا ام..

یا کدام ام..

یا که ام..

.

.

موندن من یه گریزه .. تو هجوم نا امیدی (۲)

عیب از آنان نیست، من دل مرده ام .. کز هیچ سویی

در نمی گیرد مرا افسون شهر و دلبرانش ..

.

هیچ ...

 

از مشرب ِ قسمت

ساعت چهار ِ چهارشنبه است و در اتاق کوچک نزدیک تپه‌های غبارگرفته حالی است که صائب محتملا آن را بهتر از هر کس دیگری می‌شناسد :

کفاره‌ی شراب‌خواری‌های بی‌حساب .. هشیار در میان مستان نشستن است.. 

بی‌تعلقات (۱)

بین جماعتی که مرا سنگ می‌زنند .. می‌بینمت ...

 برای تماشا خوش آمدی ... 

.

.

سید ما .. مولای ما .. دعا کن برای ما..

یابن الحسن .. روحی فداک .. متی ترانا و نراک ...

یابن الحسن .. روحی فداک .. متی ترانا و نراک ...

یابن الحسن .. روحی فداک .. متی ترانا و نراک ...

یابن الحسن .. روحی فداک .. متی ترانا و نراک ...

.

.

.

موندن من یه گریزه .. تو هجوم نا امیدی..

"ما گرفتارِ هم بودیم و هنوز هم گرفتاریم... طلب شما از من یک حبس است که پرداختی ندارد.. نه حبس شما، نه معرفت حبس شما. ما که عشق را به شما بدهکاریم.... فقط شما به حبس نبودید. ما هم زندان حزن حبستان شدیم.... عرضم را در تهران به شما می‌گویم، نه در کاغذ.... "