انهم یرونه بعیدا و نراه قریبا ...

" ای اسیر این گمان و آن گمان/ آخر ِ والعصر را محکم بخوان ... "  (مولوی)

شاید به سوی ساحلی دیگر.

می روی با او و دست ات دست او ... لن تنالوا البرّ حتی تنفقوا .. 

آهای گلدسته ها .. (۳)

تو خیال کن که این تیرها مشقی است.. اما برای پرنده های این حوالی .. تیرهای هوایی.. تیر خلاص است ..

آهای گلدسته ها .. (۲)

غروب کننده گان را دوست ندارم ..

آهای گلدسته ها ..

"روسری ِ رقصنده با باد می‌روی در یاد بر بند رخت. 

ماییم که می‌دویم از پی ِ باد.

 یا نمی‌دویم از پی باد.

 یا می‌رویم از یاد. "

مائده‌های زمینی؟

سعی کن زیبایی در چشم کسی باشد که به او می‌نگری ...

و هو خیر الفاصلین

قسم به همه‌ی فرودگاه‌هایی که این‌ طور بین ما فاصله انداخت که ما روزی بر می‌گردیم و روی زمینی آرام می‌گیریم که بوی زهرا (سلام الله علیها) می‌دهد. .. 

هنوز خط مقدم مونده با ما

کسی که فرار می کند نخبه نیست.. 

نخبه کسی است شبیه حاج حسن.. مؤمن است.. صمیمی است اما مصمم.. مهذب.. بی ادعا.. 

خدایا ما را با دوستانت آشنا کن!

مرحوم پدربزرگ داستانی می‌گفت که شخصی در حال غرق شدن بود... همین طور که غوطه می‌خورد فقط کف دست اش را می‌آورد بالا.. بیرون از آب.. و دوباره می‌رفت زیر آب.. چند نفری او را دیدند.. و همه به آب پریدند.. و او را گرفتند .. و نجات پیدا کرد.. یکی شان پرسید که آن علامت چه بود حالا؟ .. چه رمزی بود آن لحظه ی آخر .. ؟ .. گفت: میخواستم بگویم اگر در این دنیا پنج نفر همدل باشند همه‎ی کارها حل می‌شود ...

.

.

موندن من یه گریزه.. تو هجوم نا‌امیدی (۴)

شب ِ آخر تا از ماشین پیاده شد .. رادیو جوان همین را گذاشت.. همین یک خط بالا را .. دقیقا .. فقط همین یک تکه را از کل آهنگ .. با صدای بغ کرده‌ی محمد اصفهانی.. در همان آلبومی که زور زده بود هر چند دسی بل که می توانسته صدای اش را بدزدد از خودش .. 

انگار بعدش گفت که تقدیم به شب ِ آخر عالی جناب. 

می بینی ... دنیا آخه چرا اینجوریه؟ ..