خار مغیلان نویسی (۱۹)

ای چادر ِ گل‌دار ِ پری‌شان شده در باد 

خوب است به دنبال تو یک دشت دویدن .. 

س

ده بود آن ، نه دل که اندر وی
گاو و خر بینی و ضیاع و عقار

.

.

آن دلى که انسان در آن عشق اتومبیل فلان‌جور دارد، آن دل نیست، گاراژ است! بنگاه معاملاتى است! آن دلى که همه‌اش در آن میل جنسى موج مى‌زند، دیگر دل نیست، آن عشرتخانه است. شاعر، آن زمان که ضیاع و عقار و زمین و ملک و گاو و خر در زندگى نقش داشته، از اینها نام برده و مى‌گوید دلى که اینها در آن باشد، آن‌جا طویله است! ده است! دل، نیست؛ 

دل جاى خداست؛ جاى نور است ... 

س

سعدیا دم درکش
ار دیوانه خوانندت

که عشق
گر چه از صاحبدلی خیزد
به شیدایی کشد
.
.

چشم بیمار شده تار شدن هم دارد

هر گناهی جنگ ِ با خداست ..

تنها نحسی در عالم گناه است .. 

.

.

  

پیرمرد بی‌اغراق از دیدنی‌ترین جاذبه‌های این شهر است. این روزها که کمربند دل‌خوشی‌های شهر دایم تنگ می‌شود، همین که از در شکسته‌ی خانه بر او وارد می‌شوم دنیا برایم رنگ دیگری مى گیرد..

نه گل شناسم و نه باغ و بوستان بی تو..

دنیا را سه طلاقه کردم. بی‌هیچ رجوعی. و تنها نزد پروردگار خویش شدم. و به استغاثه او را آواز دادم که: "الهی.. تو را به دعای کسی می خوانم که جز تو کسی برایش نمانده است..."

چون حق تعالی، صدق دعای مرا از دل دانست، نخستین اجابتی که دیدم این بود که نفسِ مرا، یکباره، از یاد من بُرد. و خلق را در برابر من ایستانید با همه اعراض من ازیشان.

  

دفتر روشنایی- در مقامات بایزید بسطامی- صفحه ی ۲۰۷

 

خار مغیلان نویسی (۱۸)

گاهی تو را کنار خود احساس می‌کنم

اما چقدر دل‌خوشی خواب‌ها کم است.. 

.

.

حالا همه می‌دانند

که من درین رمضان قوت غالبم غم بود .. 

یه ماجرای تلخ ناگزیرم

به صدا‌های خانه گوش می‌دادم.. با خودم فکر‌ می‌کردم زندگی‌ ِ من مانند این رخت‌خواب است: نامطمئن، موقتی، معوق. مسخره است.. این که فکر کنی که حق داری خوشبخت باشی...! چقدر ساده‌لوح هستیم. و چقدر ابله اگر باور کنیم که ثانیه‌ای می‌توانیم بر زندگی‌مان مسلط شویم. جریان ِ زندگی همیشه از ما می‌گریزد.. 

من او را دوست داشتم... آنا گاوالدا