نه گل شناسم و نه باغ و بوستان بی تو..

دنیا را سه طلاقه کردم. بی‌هیچ رجوعی. و تنها نزد پروردگار خویش شدم. و به استغاثه او را آواز دادم که: "الهی.. تو را به دعای کسی می خوانم که جز تو کسی برایش نمانده است..."

چون حق تعالی، صدق دعای مرا از دل دانست، نخستین اجابتی که دیدم این بود که نفسِ مرا، یکباره، از یاد من بُرد. و خلق را در برابر من ایستانید با همه اعراض من ازیشان.

  

دفتر روشنایی- در مقامات بایزید بسطامی- صفحه ی ۲۰۷