بهاریه ٣

چگونه بی زبان، بیان شود

تو مهربان ِ من، بیا کنار ِ پنجره

و پیش از آن که

 قد ِ نیمه تیرسان ِ من کمان شود

بهار را به من نشان بده

بگو که سرو ِ سرفراز ِ ما 

دوباره در چمن، چَمان شود

به چهره ها و راه ها چنان نگاه می کنم 

که کور می شوم

چه مدّتی ست دلبرا، ندیده ام تو را؟