لنگر به سمت سفر

یکى از نشانه هاى مسافر بودن آنست که تو خیابان هاى شهرى را هرچند بار از آنها گذشته باشى به خاطر نیاورى.. نقشه بلد شدن نشانه ى همزیستى مسالمت آمیز است با شهر. تن دادن به جبر زمان.

در شهر ساحلى که بودم تا مدت ها نام خیابان هاى شهر برایم مهم نبود. با خودم لابد میگفتم که تو مگر چند ماه دیگر اینجا مى مانى؟ ... رفته رفته جبر جغرافیا خودش را نشان داد. خیابان ها را میشناختم. فهمیدم که دیگر غربت کارى شده. به دنیاى بیهمه چیزها باخته بودم. ..

اما هر چه مى کنم تهران را خوب یاد نمى گیرم.. این معنى اى دارد یعنى؟ .