۲۰۰

شب رفتم دنبال رضا. از ایران برای من جایزه آورده بود. یک جایزه‌ی خوب. شاید اجر دلتنگی همین چند نوشته پایین‌تر بود. در راه برگشت به خانه شکوفه‌های ریخته بر زمین به آسمان می‌رفتند. غوغایی بود. بوی عطر عجیبی می‌‌آمد در خیابان. انگار کسی راه ِ آسمان را به تو نشان داده باشد. یا ستار.