ای زده مطرب غمت در دل ما ترانه ای ...

همیشه از همه ی نگاه های مرسوم به چشمان معصوم تو پناه برده ام.

و از شادمانی های عاریه گذشته ام

تا به نگاه‌های نگران تو دلبسته باشم ..

و از میدان ِ مین ِ روزمره گی ها به اشتیاق حضور تو همه ی این راه های غربت را رفته باشم..

و از همه ی تنهایی ها با تو بودن را خواسته باشم..

و از همه ی دوستی های نزدیک گسسته باشم

و به نزدیک دوستی تو رسیده باشم .. و عادی فیک الاقربین

..

.

.

می ترسم از آن روز که تو نباشی.. و من گرفتار سایه های سرشکسته باشم.