در خورد فیل

هاشمی کلا آدم ساده ای نیست. یعنی به جای اینکه بفهمی چه قصه ای دارد می گوید باید اول سعی کنی که بازی گر قصه ای که او می گوید نباشی. و این اصلا ساده نیست. واقعا نیست و همین است که مثلا تازه سال هفتاد و هفت عده ای که دوم خردادی اند و به اصطلاح در اعتراض به نحوه ی مدیریت هاشمی اصلاحات کرده اند و خاتمی را سر کار آورده اند متوجه می شوند که اصلا خود هاشمی به آنها رای داده. همین می شود که قرار می گذارند او را بزنند.. .. 

.

مع هذا اینکه آقای رضایی می گویند هاشمی فقط خاطره گفته را هیچ کس احتمالا باور نکند. برعکس. کسانی که کمی بیشتر اخبار خارجی را با واکنش های داخلی می سنجند از یک تلاش برای یک تغییر بزرگ در آینده ی نزدیک حرف می زنند. نامه ی شفاهی و شش بندی اوباما به رهبر ایران. تغییر محل مذاکرات از بغداد دوباره به استانبول. مانور مشکوک احمدی نژاد در وزارت خارجه که ناقص ماند و کودتای وزارت اطلاعات او که ناکام ماند به احتمال زیاد به این انعطاف (!) قریب الوقوع آینده منتهی است. 

.

.

به نظر می رسد که هر چه قدر به پایان ریاست جمهوری دهم نزدیک می شویم، یک رقابت تازه برای یک رابطه ی جدید با آمریکا دوباره شروع خواهد شد. هاشمی با اطلاع ازین موضوع، و البته در جهت حمایت از آن، می کوشد که این رابطه را از طریق مجمع ایجاد کند. احمدی نژاد که چند تلاش ناموفق برای ارتباط داشته است، می خواهد با فضاسازی خودش را تنها آدمی معرفی کند که می تواند رهبر ایران را متقاعد به رابطه کند. آمریکا هم که قطعا از گزینه ی نظامی مایوس شده و آخرین تیرهای ترکش اش را تمام شده می بیند سعی می کند که با بزرگ نمایی تحریم ها و اتهامات، مذاکرات محتمل آینده را به نوعی جلسه ی محاکمه ی جمهوری اسلامی تبدیل کند.. .

.

.

به نظر می رسد که صحنه ی مذاکرات دوستانه ی ایران و آمریکا از یک جنگ منطقه ای برای ایران خطرناک تر باشد..