در خورد فیل

هی رفیق. رسم اش نبود. تو اگر می خواهی ستاره باشی باید حریف را دریبل بزنی. باید آن طرف گل بزنی... تو اگر حریف را دریبل بزنی اما به خودمان گل بزنی هر دو با هم بازنده ایم.. اگر هم فقط خودی ها را دریبل بزنی و ببازیم هیچ کدام مان ستاره نیستیم.. نه ستاره ی تیم مانیم. نه ستاره ی دوستان مان. نه ستاره ی خودمان اصلا.

.

..

من دلگیرم رفیق. ما قرار بود ستاره نباشیم. قرار بود برای دل خودمان بازی کنیم. قرار بود برای خدا باشیم. من ازین بگو-مگو ها و کنفرانس های مطبوعاتی خسته ام. این ژانگولربازی ها برای آدم های مبتذل است... این دقیقا همان ابتذالی ست که چند نوشته ی قبل نوشتم. ..

.

.

شیطان میدان های متفاوتی دارد. تو اگر در همه ی جهات عالی باشی اما در یک میدان به این مهمی ببازی در کل بازنده ای.. باور کن من می فهمم که دارم دقیقا چه می گویم.. و ترسم ازین است که دوباره نشود که بیایم بنشینم تنها در اتاق ام.. و تنها کار مفیدی که بلد باشم بکنم این باشد که روزهای آینده را پیش بینی کنم و اتفاقات بد آینده را رصد کنم.

اتقوالله رفیق. اتقوا لله حق تقاته.