در خورد فیل

برای ام نوشته:

"

با یاد خیبری‌هایی که امروز بیست و هشت‌سالگی‌شان است

سلام من سر صبح ام؛ شما کجای شبی؟ .. چه قدر از دل من، از صدای من عقبی؟ .. ببین جناب جنازه چه علتی است تو را .. شهید اگر نتوان شد به تیر بی‌سببی ..

{...}

"

..
..

از بی سببی ها و بیست و هشت ساله گی ها بخواهم بنویسم کسی در آن سطرهای آخر لابد خودش را می بازد.. و همین است که سکوت می کنم. سکوت همیشه نشانه ی رضا نیست. گاهی واقعا نشانه ی ناتوانی است.

.
.
یا اله العاصین