ذلک فضل الله یوتیه من یشاء

آقای هاشمی در کتاب عبور از بحران اش که خاطرات روزانه اش را در مورد وقایع سال شصت نوشته در بعضی جاها نتوانسته انگار احساسات شخصی اش را پنهان کند.. مثلا وقتی امام حالشان بد است صریح می نویسد که "نگویید خدا.. که خدا همین امام را برای ما گذاشته است"..

در روزی که آقای خامنه ای ترور می شوند و به شان اطلاع می دهند، آقای هاشمی در سفری خارج از تهران بوده و بعد از شنیدن خبر بلافاصله حرکت می کند و خودش را به بیمارستان محل بستری آقای خامنه ای می رساند. یادداشتی که در مسیر راه به تهران نوشته یک خط ابتدایی و تاثیر گذار دارد.. که می نویسد: "نوای گرم و طنین دل نشین آقای خامنه ای در نماز جمعه در ذهنم می پیچد..." ... و تا خود تهران روحیه شان شکننده است..

.

.

باری من تهران نیستم فردا. اما اگر رفتی و در نماز به آقا اقتدا کردی یاد کن کسی را که از فراز این همه فاصله دلش در دانشگاه تهران است ظهر فردا...