دست پخت عشق تان قرمه سبزی بود.. جلبکای الکی.

سال ها پیش که در کالیفرنیا در کافه ای همدیگر را دیدیم برای ام می گفت که "اگر روزی آمریکا به وضوح به ایران و مردم اش ضرر بزند دیگر برای شان کار نمی کنم. اگر حمله کند خدای نکرده من دیگر اینجا نمی مانم. من عاشق وطن ام هستم.. "

..

و سال ها گذشت و آنچه افتد و دانی شد. و بالاترین و کمترین و پارازیت شد. و وطن شان دیکتاتوری شد. و ماهی بخت شان خارج از تنگ بلوری شد. و از رای شان دزدی شد. و عشق شان میرحسین موسوی شد. و پاتوق شان خیابان جمهوری شد. و آرمان شان آزادی شد. و شعار پرچم شان ما بیشماریم شد. و بعد آنچه افتد و دانی شد. و دی شد و بهمن شد و کارشان در صدای شمای بی بی سی فارسی شد. و باختند و آمارشان سندسازی شد. و ...  و مقلد اسلام نداشته شان منتظری شد. و وزیر دفاع از استقلال شان شیرین عبادی شد. و تبریک نوروزشان هیلاری شد. و هنرمند شان گلشیفته ی فراهانی شد. و ...  گذشت و آنچه افتد و دانی و شد و ...

.

حالا اما برای ام نامه ای نوشته.. و گفته -کمی ادبی تر از گذشته البته- که "هیچ وقت از شما نمی گذرم.. که کشورم را تحقیر کردید.. امیدوارم هرچه زودتر آمریکا با کمک ما آنجا را آزاد کند و سایه ی دیکتاتورها برای همیشه از وطن ام رخت بربندد". 

..

.

.