در خورد فیل

آقای سایه. 

شما اگر آنقدر منصف هستید که نمودید طوری که کف و سوت جماعت نیم روشنفکر نیم تحصیل کرده ی اینجا امان نمی داد که شما صحبت کنید بس که رجز پوریای ولی می خواندید.

شما اگر واقعا "باور دارید به حرف خواجه حافظ شیرازی که حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست"

شما اگر ذره ای برای آن جماعت بی شمار از خودراضی دلتان می سوزد. 

یک نامه بنویسید. نامه نه. یک خط بنویسید. اعتراف کنید. که شما هم "کِش رفتید" مهم ترین غزل زنده گی تان را و همه را و بیشتر استاد موسیقی مسلم ما را سر کار گذاشتید. 

بنویسید که " نه سایه دارم و نه بر.. مرا فتادن و رواست.. وگر نه بر درخت تر .. کسی تبر نمی زند.." مال شما نیست. 

برای استاد مسلم موسیقی ما که هزار و چهارصد سال است که آثار موسیقی اش از تلویزیون پخش نشده بنویسید که "درین سرای بی کسی.. کسی به در نمی زند" که سیاوش برنامه ی گلهای ش کرد مال شما نبوده. 

و البته من برای شما می نویسم که چرا هنوز نیما اسطوره هست..