قسمتش بود که آرام بگیرد مهتاب
بعد یک عمر
به دنبال ِ
نفس های فروخورده ِ لرزان
رفتن!
- ۰۹ مرداد ۹۶ ، ۱۲:۰۷
قسمتش بود که آرام بگیرد مهتاب
بعد یک عمر
به دنبال ِ
نفس های فروخورده ِ لرزان
رفتن!
تو دریایی و من یک کشتی ِ بی رونق ِ کهنه
که هِی بازیچه می گیری غروم، بادبانم را ...
مفتضح بودن از این بیش که در اوّل ِ قهر ..
فکر ِ برگشتنم و واسطه ای نیست که نیست .. .
زیر باران که به من زُل بزنی خواهی دید
فنّ ِ تشخیص ِ نم از چهره ی گریان سخت است ..
منو تنها نذار به حال ِ خودم .. من همون گیج ِ بیقرار ِ توام... توی این سالها عوض نشدم ..
آسمان وقت ِ قرار ِ من و تو ابری شد
تازه، با رفتن ِ تو وضع هوا بدتر شد!!
شبی دیدم به جای دستهای مهربان ِ تو
گوزنی پیر لیسیدهست زخمم را سحرگاهی ..
ح.ع