س

رَبَّنَا لَا تُؤَاخِذْنَا إِن نَّسِینَا أَوْ أَخْطَأْنَا ۚ

رَبَّنَا وَلَا تَحْمِلْ عَلَیْنَا إِصْرًا کَمَا حَمَلْتَهُ عَلَى الَّذِینَ مِن قَبْلِنَا ۚ

رَبَّنَا وَلَا تُحَمِّلْنَا مَا لَا طَاقَةَ لَنَا بِهِ ۖ

وَاعْفُ عَنَّا وَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا ۚ 

تو نه مثل آفتابی که حضور و غیبت افتد

ترک کردن از جنس مخدر است. من که شهرها و آدم‌های زیادی را ترک کرده‌‌ام تسکین بعد از غربت را می‌فهمم. هرچند سخت. این رفتن و برگشتن. باید از این دسترنج به یغما رفته‌ات دل بکنی. قرآن می‌گوید نه شما که روزگار دنبال شما هم مدام در حال تداول است. پیروزی به شکست و شکست به پیروزی تبدیل می‌شود. مهم این است که شما برنده باشید. آنها که تخدیر بعد از ترک و لذت بعد از فراموشی را نمی‌فهمند حتماً آن حس ِ عجیب ِ دیوانه‌کننده‌ی نو شدن را هم درست نمی‌فهمند. 

س

پرسیدم از فرهاد که آیا عشق شیرین بود ؟

در پاسخم خندید. یعنی بستگی دارد ....