حواست هست

در پرده اشک ریز که چشم من و سحاب
‏رسوای عالمند ز رسوا گریستن
‏گر هست گریه را اثری در وصال دوست
‏اینک هزار سال مهیا گریستن

.

.

طالب آملى گفته است این را.

قسم به خواب هاى بى تعبیر

وقتى میانه ى کارى این صفحه را باز مى کنى مى بینى دوستى از میان سال هاى نورى که تو به جهالت گذراندى اما پنجم آبان را تبریک مى گوید به تو هم خنده به لبت مى آید هم غبار افسوس بر دلت..

لکن چه چاره با بخت گمراه