..
.
کارمان درست است دیگر. قانون های مان را رؤیاء می کنیم. رؤیاهای مان را کابوس. کابوس های مان را لایحه.
إِنَّ الَّذینَ یُبایِعونَکَ إِنَّما یُبایِعونَ اللَّهَ یَدُ اللَّهِ فَوقَ أَیدیهِم ۚ فَمَن نَکَثَ فَإِنَّما یَنکُثُ عَلىٰ نَفسِهِ ۖ وَمَن أَوفىٰ بِما عاهَدَ عَلَیهُ اللَّهَ فَسَیُؤتیهِ أَجرًا عَظیمًا ﴿۱۰﴾
کسانی که با تو بیعت می‌کنند (در حقیّقت) تنها با خدا بیعت می‌نمایند، و دست خدا بالای دست آنهاست؛ پس هر کس پیمان‌شکنی کند، تنها به زیان خود پیمان شکسته است؛ و آن کس که نسبت به عهدی که با خدا بسته وفا کند، بزودی پاداش عظیمی به او خواهد داد.
.
.
.
در روزی که آقای خامنه ای ترور می شوند و به شان اطلاع می دهند، آقای هاشمی در سفری خارج از تهران بوده و بعد از شنیدن خبر بلافاصله حرکت می کند و خودش را به بیمارستان محل بستری آقای خامنه ای می رساند. یادداشتی که در مسیر راه به تهران نوشته یک خط ابتدایی و تاثیر گذار دارد.. که می نویسد: "نوای گرم و طنین دل نشین آقای خامنه ای در نماز جمعه در ذهنم می پیچد..." ... و تا خود تهران روحیه شان شکننده است..
.
.
باری من تهران نیستم فردا. اما اگر رفتی و در نماز به آقا اقتدا کردی یاد کن کسی را که از فراز این همه فاصله دلش در دانشگاه تهران است ظهر فردا...
.
.
فکرش را بکنی می بینی که چه قدر از خود گذشتگی می خواست که یک مرجع تقلید این همه زحمت و مشقت را به خودش بدهد و در سن هفتاد و هشت سالگی که در مراتب عرفانی علما اوج رسیده گی به روح و پیوست به خداست بیاید و فداکاری کند و وقت عزیزش را برای من و تو صرف کند و ما را از جهل مرکب و محزون آن روزها آزاد کند..
.
.
تو مقایسه کن این چهره های آدم ها را.. قبل و بعد انقلاب.. آن ها که به حرمت خمینی.. به مدد نفس خمینی یک باره متحول شدند.. دست شان آمد که دنیا چه خبر است.. که خوش گذشتن و گشتن نیست.. که گذاشتن و برگشتن است.. تو ببین این آدم ها را .. چه طور به عشق خمینی .. یک شبه این طور شدند.. خمینی ما را زنده کرد...
خمینی ما را خیلی دوست داشت. برای همین بود که محبت اش را در دل ما برای همیشه گذاشت.. چه بود آن شعر .. محبت تو که آغشته شد به هستی من ... بهانه بود برای خدا پرستی من...
اللهم الحقنی بالشهداء و الصدیقین و الخمینی
بعد آمدم به سمت خیابان چهاردهم.. و احساس کردم که حال بهتری دارم...
.
.
تا شب اثری از بی حوصله گی نبود. برای آدمی که شادمانی های عاریه دیگر به ش اثر نمی کنند همین که از خوش حالی اطرافیان حال بهتری پیدا می کند نشانه ی خوبی است به گمانم ... مثل آدمی که ضربان نبض اش کند می شود اما هنوز چشم های اش باز است...
والعاقبه للمتقین.
.
.
امروز دو خسارت روحی بد به م اصابت کرد... حدیثی است از امام محمدباقر روحی له الفداء که می فرمایند:" ان الله قضی قضاء حتما الا ینعم علی العبد بنعمه فیسلبها ایاه. حتی یحدث العبد ذنبا یستحق بالذلک النقمه." یعنی قضای خداوند متعال بر آن است که هیچ نعمتی را از کسی نگیرد مگر آنکه گناهی مرتکب شود که استحقاق آن نقمت و خسارت را داشته باشد...
.
.
یا اله العاصین.
..
و سال ها گذشت و آنچه افتد و دانی شد. و بالاترین و کمترین و پارازیت شد. و وطن شان دیکتاتوری شد. و ماهی بخت شان خارج از تنگ بلوری شد. و از رای شان دزدی شد. و عشق شان میرحسین موسوی شد. و پاتوق شان خیابان جمهوری شد. و آرمان شان آزادی شد. و شعار پرچم شان ما بیشماریم شد. و بعد آنچه افتد و دانی شد. و دی شد و بهمن شد و کارشان در صدای شمای بی بی سی فارسی شد. و باختند و آمارشان سندسازی شد. و ... و مقلد اسلام نداشته شان منتظری شد. و وزیر دفاع از استقلال شان شیرین عبادی شد. و تبریک نوروزشان هیلاری شد. و هنرمند شان گلشیفته ی فراهانی شد. و ... گذشت و آنچه افتد و دانی و شد و ...
.
حالا اما برای ام نامه ای نوشته.. و گفته -کمی ادبی تر از گذشته البته- که "هیچ وقت از شما نمی گذرم.. که کشورم را تحقیر کردید.. امیدوارم هرچه زودتر آمریکا با کمک ما آنجا را آزاد کند و سایه ی دیکتاتورها برای همیشه از وطن ام رخت بربندد".
..
.
.
قطره ای کو که به دریا ریزم....
صخره ای کو که بدان آویزم؟
.
وگرنه از تو نیاید که دل شکن باشی...
منظور ابتهاج در غزل ازلی ش به گمانم این است که ما خود پای مردی و استحکام نداشتیم که در غم تو شکسته خاطر نشویم. و گرنه که تو تعریف لطافت و عنایت هستی و دل ها را شکسته نمی خواهی.. مرحوم سید این را در غزلی خیلی شفاف تر می گوید.. و زیرکانه تر.. که:
ای دست تو سازنده ی دل های بزرگ
ای عشق نوازنده ی دل های بزرگ
من منتظرم تو را .. که تشریف غمت
داغی است برازنده ی دل های بزرگ
